Το δίλημμα προς τους εταίρους στην ευρωζώνη είναι: διάσωση της Ελλάδας ή ντόμινο χρεοκοπίας σε όλη την Ευρώπη;
Τα ρέστα της παίζει η κυβέρνηση τα τελευταία 24ωρα σε σχέση με τη σκληρή κόντρα με τη Γερμανία για την παρατεινόμενη αδυναμία της ευρωζώνης να λάβει οριστικές αποφάσεις για την Ελλάδα και την κρίση χρέους που αντιμετωπίζει.
Περίπου 10 μήνες μετά το «πιστόλι» που εμφάνισε χωρίς επιτυχία στο τραπέζι ο Γιώργος Παπανδρέου, το δίλημμα προς τους εταίρους στην ευρωζώνη και γενικότερα προς την Ευρωπαϊκή Ενωση τίθεται εκ των πραγμάτων πολύ πιο έντονα και αποφασιστικά: διάσωση της Ελλάδας ή ντόμινο χρεοκοπίας σε όλη την Ευρώπη;
Και αν πριν από 10 μήνες η πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου να θέσει ωμά το ελληνικό πρόβλημα και να απαιτήσει την άμεση λύση του βρέθηκε μπροστά σε ένα τείχος άρνησης και απορρίφθηκε με διόλου κολακευτικά σχόλια, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: η είσοδος της Ιταλίας στον χορό της καταστροφής που σέρνουν εδώ και μήνες η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία αλλάζει τα δεδομένα.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. Στην Αθήνα, παρ' ότι αποφεύγουν τα δημόσια σχόλια επ' αυτού, επισημαίνουν με έμφαση ότι «αν το πρόβλημα της Ευρώπης ήταν η Ελλάδα, το χρέος της οποίας αντιπροσωπεύει το 1,8% του συνολικού χρέους της ευρωζώνης, τότε τι ακριβώς είναι η Ιταλία που το χρέος της αντιπροσωπεύει το 25% του χρέους της ευρωζώνης»;
Ο Γιώργος Παπανδρέου θα επιθυμούσε ιδανικά να δημιουργηθεί ένας άξονας των χωρών που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους απέναντι στις πλουσιότερες χώρες της ευρωζώνης, και ειδικά τη Γερμανία, η οποία τορπιλίζει κάθε λύση και συγκροτημένα επιδιώκει να μην υπάρξουν λύσεις πριν από τον Σεπτέμβριο. Αλλά αυτό δεν φαίνεται εφικτό σε αυτήν τη φάση.
Από τις χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα με την Ελλάδα, τρεις (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία) έχουν κεντροδεξιές κυβερνήσεις και μια σοσιαλδημοκρατική, της Ισπανίας - κυβέρνηση που βρίσκεται σε διαδικασία αποχώρησης. Ετσι κυριαρχεί το δόγμα «ο καθένας μόνος του» και αυτή είναι η βάση της νέας στρατηγικής που ακολουθεί εδώ και δέκα ημέρες η κυβέρνηση.
Πρόκειται για μια σημαντική στροφή στην ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία ώς τώρα εξαντλούσε τις πρωτοβουλίες της σε παρασκηνιακό επίπεδο, αποφεύγοντας συστηματικά να πει τα πράγματα με το όνομά τους, ίσως για να μην προκαλέσει αντιδράσεις στην Ευρώπη.
Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ. Στο πλαίσιο αυτό της δημοσιοποίησης όλων των πρωτοβουλιών και κυρίως της απόφασης να ειπωθεί η αλήθεια στους πολίτες, η κυβέρνηση εδώ και μερικές ημέρες απενοχοποίησε την επιλεκτική χρεοκοπία, την εγκατέστησε στη δημόσια συζήτηση και ίσως για πρώτη φορά εδώ και 20 μήνες που διαρκεί η κρίση, είπε ότι δεν είναι όλα ρόδινα, πως δεν τα έχουμε καταφέρει, ότι δεν αποδίδουν οι θυσίες του ελληνικού λαού και πως η κατάσταση είναι περισσότερο δύσκολη απ' όσο νόμιζε κάνεις. Βεβαίως στα απόνερα αυτής της στρατηγικής ξέσπασε σκληρή αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν είναι αυτό που απασχολεί τώρα την κυβέρνηση.
Το πρώτιστο σ' αυτή τη φάση είναι πώς θα πιεστεί η Γερμανία και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ να εγκαταλείψουν την τακτική της κωλυσιεργίας και να πάρουν σύντομα αποφάσεις.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η κυβέρνηση προέβη σε μια κίνηση που δεν είναι μεν ασυνήθιστη στη διεθνή διπλωματία, για την ίδια όμως συνιστούσε σημαντική στροφή: έδωσε στη δημοσιότητα την επιστολή Παπανδρέου προς τον επικεφαλής του Eurogroup Zαν-Κλοντ Γιούνκερ, όπου περιέγραφε ότι «ήρθε η ώρα της κρίσεως» για την Ευρώπη και ότι χρειάζεται ευρωπαϊκή ηγεσία που να μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει αποφάσεις εδώ και τώρα. Ανεξάρτητα από το αν δεν πέτυχε κάτι ουσιαστικό, η ουσία είναι ότι της δόθηκε η ευκαιρία να επισημάνει, παράλληλα, πως οι Ελληνες υποβλήθηκαν σε σημαντικές θυσίες και προφανώς δεν πρόκειται να υποβληθούν σε άλλες.
Αν πρέπει να αναζητηθούν οι «πατέρες» της στροφής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σε αυτή την κρίσιμη φάση που διέρχεται η Ευρώπη και η Ελλάδα, αυτοί είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ηλίας Μόσιαλος.
ΑΜΥΝΑ. Ο πρώτος, που πήγε με τον αέρα του καινούργιου στο Eurogroup στο τέλος του περασμένου μήνα, αντί για τυπικά καλωσορίσματα εξαντλήθηκε στο να αμύνεται απέναντι στις επιθέσεις που δεχόταν από παντού. Αποτέλεσμα; Επέστρεψε στην Αθήνα προβληματισμένος και ανήσυχος. Ο δεύτερος, με βαθιά πείρα από τα ξένα μέσα ενημέρωσης αλλά και τις ευρωπαϊκές δομές, ήταν εξαρχής της άποψης «ό,τι κάνουμε, πρέπει να το λέμε», και πως «δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το έλλειμμα ενημέρωσης σε αυτή τη φάση».
Πώς πείστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου; Οι πληροφορίες λένε σε δύο διαδοχικές κλειστές συσκέψεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή του Ευάγγ. Βενιζέλου και ενός αριθμού στελεχών, μεταξύ των οποίων και ο Ηλ. Μόσιαλος.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου