Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2010, όταν από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός...
της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, υποστήριζε ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί από το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώ σεων, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση με αφορμή το πρωτοσέλιδο του γερμανικού Focus, με τη γνωστή χειρονομία της Αφροδίτης, καθώς στην Ελλάδα είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων. Μάλιστα, ο κ. Παπανδρέου ανέφερε πως και κατά το παρελθόν, ως υπουργός Εξωτερικών, «είχα θέσει το θέμα των αποζημιώσεων στο Γερμανό ομόλογό μου, Γιόσκα Φίσερ, αλλά το θέμα δεν προχώρησε». Παρότι, όμως, ο πρωθυπουργός γνώριζε επακριβώς τις απαιτήσεις της χώρας έναντι της Γερμανίας, τρεις μήνες μετά, το Μάιο του 2010, έβαζε την υπογραφή του μαζί με τον κ. Παπακωνσταντίνου στο Μνημόνιο, όπου, όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο, άρθρο 7 της δανειακής σύμβασης, που αφορά στην αποπληρωμή: «Όλες οι πληρωμές που θα πραγματοποιηθούν από το δανειολήπτη καταβάλλονται στο ακέραιο, χωρίς μείωση, λόγω συμψηφισμού ή ύπαρξης ανταπαίτησης».
Να σημειωθεί ότι η δανειακή σύμβαση υπογράφηκε από την Ελλάδα και τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, πλην της Γερμανίας. Αντί για τη Γερμανία, τη σύμβαση υπέγραψε η τράπεζα KfW, που υπόκειται μεν στις οδηγίες, τελεί υπό την εγγύηση και ενεργεί προς το δημόσιο συμφέρον της Γερμανίας, ωστόσο δεν είναι το ίδιο το γερμανικό κράτος. Κι αυτό γιατί η Γερμανία ήθελε με κάθε τρόπο να διασφαλίσει την αποφυγή συμψηφισμού ή υποβολής ανταπαίτησης, αναγνωρίζοντας, όμως, έτσι ότι μας οφείλει σημαντικά ποσά από τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο και για το λόγο αυτό οι εταίροι μας φρόντισαν να λάβουν τα μέτρα τους.
Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός, ενώ θα μπορούσε να εγείρει θέμα γερμανικών αποζημιώσεων και να υπάρξει συμψηφισμός –εφόσον η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί των απαιτήσεών της– τουλάχιστον για το ποσό το οποίο καταβάλλει η γερμανική πλευρά προς τη χώρα μας, με το Μνημόνιο αποδέχτηκε ότι με τη συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση δεν είναι δυνατόν να συμψηφιστούν οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Τα «Επίκαιρα», τα οποία πρώτα είχαν ανοίξει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων από τις αρχές του 2010, όταν διαφαινόταν η χιονοστιβάδα της λύσης της τρόικας έναντι του ελληνικού χρέους, επαναφέρουν σήμερα το θέμα, προτάσσοντας την αναγκαιότητα η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει ευθέως και ευθαρσώς τις αποζημιώσεις, προκειμένου να γλιτώσει ο ελληνικός λαός μια νέα Κατοχή και πείνα.
Όπως, μάλιστα, έχει αναφέρει ο οικονομολόγος και μέλος του Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης, Ζακ Ντελπλά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, «οι Γερμανοί οφείλουν στους Έλληνες εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τουλάχιστον 575 δις ευρώ», τονίζοντας ότι «οι Γερμανοί χρωστούν πολύ περισσότερα στην Ελλάδα απ’ ό,τι οι Έλληνες στη Γερμανία».
Αν, πράγματι, το ποσό αυτό είναι ακριβές, που άλλοι το εκτιμούν ακόμα και τριπλάσιο, τότε η μικρή και «ασυνεπής» Ελλάδα όχι μόνο δεν θα έχει ανάγκη από νέα δάνεια και Μνημόνια και οι Έλληνες δεν θα βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και της πείνας, αλλά, αντίθετα, θα καταγράψει σημαντικό πλεόνασμα, μηδενίζοντας τα υποτιθέμενα χρέη της.
Η κυβερνητική πλευρά, που είναι... γαλαντόμα ως προς τους ξένους, έχει αποδεχτεί επισήμως, διά στόματος του υφυπουργού Οικονομικών κ. Σαχινίδη, στη Βουλή, στις 14/12/2010, ότι η Γερμανία μάς χρωστά μόνο 162 δις ευρώ από τις πολεμικές αποζημιώσεις. Το ποσό αυτό, βέβαια, υπολογίζεται χωρίς να προστεθούν ανατοκιζόμενοι τόκοι, όπου με ένα ελάχιστο επιτόκιο της τάξης του 3% θα ξεπερνούσε ακόμα και τους υπολογισμούς του Ζακ Ντελπλά.
Όποιο, όμως, κι αν είναι το ποσό, κανείς δεν το έχει βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την κυρία Μέρκελ. Στις 14/1/2011, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, και πάλι στη Βουλή, έλεγε σχετικά με τις αποζημιώσεις: «Αυτή είναι μια θέση διαχρονική από την οποία δεν παραιτήθηκε καμία κυβέρνηση και βεβαίως όχι η σημερινή». Ωστόσο, ο κ. Δρούτσας, την 1η Μαρτίου του 2010, μιλώντας σε συντάκτη της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, παρότι έλεγε ότι το θέμα είναι ανοιχτό, προσέθετε ότι η Ελλάδα στην παρούσα φάση δεν επιθυμεί να ρίξει «λάδι στη φωτιά» και ότι χρειάζεται την πολιτική αλληλεγγύη της Γερμανίας και της ΕΕ. Αφορμή, βέβαια, για το άρθρο της συγκεκριμένης εφημερίδας και την άποψη του κ. Δρούτσα ήταν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Πάγκαλου, στο BBC, όπου είχε πει ότι οι Γερμανοί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήραν από την Ελλάδα ό,τι χρήματα και χρυσό υπήρχε.
Οι γερμανικές οφειλές
Οι Γερμανοί, όμως, δεν πήραν μόνο ό,τι χρήματα υπήρχαν στην Τράπεζα της Ελλάδος, λιώνοντας ακόμα και τα κέρματα προκειμένου να αποκομίσουν ασήμι, αλλά, όπως έχει καταγραφεί από ιστορικούς και αναλυτές (Νότης Μαριάς, Πέτρος Μηλιαράκης) στα «Επίκαιρα», οφείλουν στη χώρα μας τα εξής:
1.
Την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
2.
Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο της ουδετερότητας της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν από την επίθεση της Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας.
Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο της ουδετερότητας της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν από την επίθεση της Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας.
3.
Από τις πολεμικές επανορθώσεις που μας επιδίκασε η Διεθνής Διά σκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει η Γερμανία για τις καταστροφές που προξένησαν στην ελληνική οικονομία και στη χώρα μας γενικότερα τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα.
Από τις πολεμικές επανορθώσεις που μας επιδίκασε η Διεθνής Διά σκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει η Γερμανία για τις καταστροφές που προξένησαν στην ελληνική οικονομία και στη χώρα μας γενικότερα τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα.
4.
Την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
Την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
5.
Από την καταβολή των αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών του γερμανικού στρατού Κατοχής, όπως είναι η περίπτωση του Διστόμου κ.λπ.
Από την καταβολή των αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών του γερμανικού στρατού Κατοχής, όπως είναι η περίπτωση του Διστόμου κ.λπ.
6.
Από τις απαιτήσεις των θυμάτων που εκτελέστηκαν από τους Ναζί λόγω της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεο λογίας. Για την περίπτωση αυτή και μόνο, η γερμανική πλευρά και λόγω των απωλειών των Ελλήνων Εβραίων απεδέχθη σχετική αποζημίωση ύψους 115 εκατ. γερμανικών μάρκων.
Από τις απαιτήσεις των θυμάτων που εκτελέστηκαν από τους Ναζί λόγω της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεο λογίας. Για την περίπτωση αυτή και μόνο, η γερμανική πλευρά και λόγω των απωλειών των Ελλήνων Εβραίων απεδέχθη σχετική αποζημίωση ύψους 115 εκατ. γερμανικών μάρκων.
Μάλιστα, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Πέτρος Μηλιαράκης στο τεύχος 67 των «Επικαίρων», είναι άλλο ζήτημα οι επανορθώσεις συνεπεία του πολέμου και άλλο ζήτημα το κατοχικό δάνειο. Σύμφωνα με τον ίδιο, από το 1942 στη Ρώμη σε δημοσιονομική διάσκεψη μεταξύ των κατοχικών δυνάμεων αποφασίστηκε από καθ’ έδρας να καταβάλλει η ελληνική κυβέρνηση στις δυνάμεις Κατοχής δάνειο ύψους 1.500 δις δραχμών ανά μήνα. Πέραν, όμως, αυτών, υπήρξαν και αυθαίρετες αναλήψεις από τις κατοχικές δυνάμεις σε βάρος της Τράπεζας της Ελλάδος. Το Μάρτιο του 1943 τα ποσά που είχαν καταβληθεί από την πλευρά της Ελλάδας είχαν εκτοξευτεί στις 420 δις δραχμές, ενώ είχαν καταβληθεί περαιτέρω 163 εκατ. δολάρια στη Γερμανία και 65 εκατ. δολάρια στην Ιταλία. Επίσης, μόλις οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, προέβησαν σε επίταξη όλων των αποθεμάτων τροφίμων, ενδυμάτων, φαρμακευτικού υλικού και μέσων συγκοινωνίας. Η επίταξη των μέσων συγκοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των πλοίων, φυσικά, απέκοψε την επικοινωνία του όποιου εφοδιασμού, με αποτέλεσμα την πείνα που θέρισε χιλιάδες ανθρώπους το χειμώνα του ’42 και ’43. Όπως έχει καταγραφεί σε διεθνείς συνθήκες, η γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα ήταν η πιο βαριά απ’ όλη την Ευρώπη, καθώς χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ κατεστράφη ο παραγωγικός και οικονομικός μηχανισμός της χώρας εξ ολοκλήρου.
Η Γερμανία, βέβαια, ποτέ δεν συναίνεσε στην αποπληρωμή των αποζημιώσεων, κάτω από διάφορα προσχήματα. Το σημαντικότερο ήταν αυτό της διχοτόμησής της. Μετά το 1990, όμως, και την επανένωσή της, ο δρόμος της διεκδίκησης των αποζημιώσεων για την Ελλάδα ήταν ανοιχτός. Σήμερα, ειδικά, μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο και τον κίνδυνο οι Έλληνες να βρεθούν αντιμέτωποι με την εξαθλίωση και την πείνα, είναι επιβεβλημένο καθήκον κάθε ελληνικής κυβέρνησης, με εθνική συνείδηση. Ωστόσο, η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και ο ίδιος προσωπικά ισχυρίζονται ότι το θέμα δεν είναι της παρούσης, ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις της και, όπως είπε ο πρωθυπουργός, αν θέσουμε τώρα το θέμα, «θα δείξουμε αδυναμία ότι υπεκφεύγουμε των υποχρεώσεων, ότι φυγοπονούμε και ότι ψάχνουμε για άλλοθι μπροστά στις δικές μας ευθύνες». Πιθανόν η θέση του κ. Πα- πανδρέου να επηρεάζεται από το ταξίδι Ρέσλερ που πίεζε να κλείσει το θέμα της Siemens, αφού όπως έχουν αποκαλύψει τα «Επίκαιρα» οι 1.512 σελίδες της κατάθεσης Χριστοφοράκου με ονόματα μεσαζόντων, προμηθευτών, στελεχών πολιτικών γραφείων, βουλευτών, νυν και πρώην υπουργών των πρόσφατων ελληνικών κυβερνήσεων, επιχειρηματιών αλλά και δημοσιογράφων βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης και της κυ ρίας Μέρκελ.
Παντελη Ζηλου
περιοδικό Επίκαιρα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου